Hizkuntza normalkuntzaren proiektua ulertu ahal izateko zenbait gako aipatuko ditut labur-labur.

Hasteko, esan beharra dago, hizkuntza komunikazioa lortzeko tresna dela. Eta normalizazioa, aldiz, ohikoa izatea, normal bizitzea eta berezkoa izatean datza. Beraz, hizkuntza normalizazioa hizkuntza edonon, edozertaz, edonorekin eta edonoiz erabiltzea da.

Hemen gaztelania normalizatuta dago, baina, euskara ez; euskara batzuetan erabil dezakedalako eta bestetan ez. Hizkuntza gutxituak edota menpekoak behar du normalizatzea. Euskara normalizatzeko klabea erabilia izatean dago. Normalizazio horren egilea edo subjektua euskal hiztuna da. Hortaz, egoera ezberdinetan euskara erabili beharko dugu normalizaziorako bidean.

Elebitasuna eta normalizazioa erlazionatzean, elebitasunak bi hizkuntza ezberdin daudela esan nahi du eta ez pertsona guztiek bi hizkuntzak ezagutzen dituztenik. Noski, hizkuntza ahuldua ikastea borondatezkoa bada.

Guzti honen inguruan lan egiteko, hilean behin Zarauzko Berritzegunean elkartzen gara Urola-Kostako ikastetxeetako Hizkuntza Normalkuntzako Arduradunak Hizkuntza Normalkuntzaren inguruko mintegian. Bertan, ikastetxeetara zabaldu behar den informazio ezberdina jasotzen dugu. Horretaz gain, Xabier Munibeko Hizkuntza Normalkuntza Batzordea ere, astean ordu betez, helburu honekin biltzen gara.

Para poder entender el proyecto de normalización del euskara voy a citar brevemente algunas claves:

En principio mencionar que el lenguaje es un medio para comunicarnos. Sin embargo, la normalización consiste en que sea habitual, cotidiano e innato. Por lo tanto la normalización de la  lengua se basa en utilizarla en cualquier lugar, situación y contexto.

Aquí el castellano está normalizado, no así el euskara, porque no podemos utilizarlo siempre que queramos. Las lenguas minoritarias son las que necesitan ser normalizadas. La clave para la normalización del euskara reside en su uso. El sujeto activo de la normalización es el hablante. Por ello, deberemos emplear el euskara en diferentes situaciones, para alcanzar la normalización.

Al mencionar  bilingüismo y normalización, el bilingüismo significa que hay dos lenguas diferentes y no que los hablantes conozcan ambas; ya que es voluntario aprender la lengua minoritaria.

Para  alcanzar este objetivo, nos reunimos mensualmente, los responsables de la normalización de los centros escolares de Urola- Kosta en el “Berritzegune” de Zarautz. La información de dichas reuniones se divulga y aplica en los distintos centros escolares. Además, los miembros de la comisión de Normalización de Xabier Munibe Ikastola, nos reunimos semanalmente con este fin.